Dag 18: Desceptie

Gisterenmiddag  hebben we bij ons hotel nog snel een tripje geboekt naar het eiland Lembongan. We hebben  namelijk nog geen parelwit strand gezien en volgens het boekingskantoor moeten we dan toch echt op óf Lambongan zijn, óf op Lombok ( en deze zijn 45 minuten varen ) óf op Gilieiland, wat 2,5 uur varen is. Omdat we dat Eric niet aan willen doen en het aan te raden is  daar dan te overnachten, hebben we besloten om dan naar het eerstgenoemde eiland te gaan. Vol verwachting worden we om 9.00  opgehaald door de taxi, die ons naar het vertrekpunt brengt. Het is daar een drukte van belang. Er zijn heel wat mensen die hetzelfde idee hebben gehad en die zelfs daar of op een ander eiland gaan backpacken of gaan overnachten. Ook gaat er heel wat vracht mee, want er staan pakketten klaar en grote kannen met water. We worden op een gegeven moment geroepen 
We moeten bij boot Rocky 3 zijn.
Door het water baden we naar de boot toe. De rugzakken boven het water houdend.
Onze benen worden nat, tot boven de knie, dus dat valt gelukkig mee.
Anders zit je de hele tijd met een natte broek en jurk aan.

Het Is zwaar bewolkt en de zee Is best wild. Gelukkig heeft Eric zijn tabletten weer ingenomen.
We hebben wel respect voor hem hoor ...dat hij nu toch mee wil gaan.
Maar ja...allles over voor een mooi eiland. Hij vindt een plekje aan het raam, zodat hij èn naar buiten kan kijken én wat frisse lucht kan opsnuiven.
En dat Is wel nodig blijkt later.
Met een noodgang vliegen we over de wilde golven. We worden heen en weer geklutst en de golven spatten tot boven de boot uiteen in duizenden spetters.  Af en toe kan je er gewoon niet doorheen kijken,  zoveel water dat er omhoog spat.
Ik vind het geweldig, maar van  Eric en Lonne mag de oversteek nu wel afgelopen zijn.
En na 45 minuten Is dat ook zo.
Onze eerste aanblik van het eiland Is nou niet echt flabbergasted ....er liggen ontzettend veel boten voor de kust en het Is een drukte van jewelste. 
Toeristen, maar ook locals en heel veel dragers krioelen bij de uitstapplaats. Backpackers lopen met hun grote rugzakken op hun hoofd naar het strand.
Het Is een chaotische toestand.  Ook wij weten niet meteen waar we naartoe moeten lopen, totdat iemand ons erop wijst dat wij over moeten stappen op een ander bootje, die ons naar de snorkelplekjes zal brengen. We komen in een boot te zitten .et een stuk of 10 Chinezen,  die zich duidelijk minder goed hebben voorbereid dan wij. De nu kleinere boot heeft er flink de vaart in. Op een gegeven moment komen we aan bij een soort van ponton-plateau. Daarin Is een groot open vierkant, waarin je kunt snorkelen. De Chinezen plonsen meteen daarin, maar wij gaan iets verder van de boot af, waar het iets dieper Is. 
Omdat de bewolking zo donker is, valt er weinig tot geen licht in de zee en ziet het er allemaal wat somber uit.
Met wat brood lokken we wel een grote groep vissen, maar de kleuren zijn dus niet zo mooi te zien. Ook men weet verder van de boot vandaan zwemmen,  omdat er een sterke stroming Is,  die gevaarlijk kan zijn.

Binnen een uurtje zitten we,  een beetje gedesillusioneerd weer op ons bootje. We varen een stukje en nu blijkt dat de Chinezen ook nog een glas boot hebben geboekt.
Hiermee kunt je door de bodem van de boot naar de zeebodem kijken. In principe zouden wij dan weer moeten overstappen op een andere boot, maar dit blijkt niet goed gepland, want wij stappen over op dezelfde  boot  en kunnen daardoor even meegenieten van de glasboot.
Maar helaas zien we niet echt veel. Gelukkig hebben we hier dus niet voor betaald.....

We varen terug. Inmiddels is het begonnen met regenen. We eten  op het eiland onze lunch, in afwachting van onze volgende  aktiviteit. Er Is geen mogelijkheid om op het strand te liggen of zitten, dus nemen we plaats in één van de restaurantjes. 

We moeten lang wachten voordat We opgehaald worden. Intussen loop ik het dorpje wat in om zo een ï druk te krijgen van dit schijnbaar paradijsje.
Nou....echt niet hoor ! Vieze stinkende vuilnisbeltjes liggen achter de huisjes die aan een druk straatje liggen. Scooters halen mensen op of zetten ze  juist weer af.
Slecht onderhouden tempeltje staan op elke hoek van de straat en overal Is weer vanalles te koop. Etenswaren, drinken en allerlei onbruikbare souvenirs.
Ik schrik van de viezigheid van dit eiland.
Maar....Misschien sta ik nu wel.op het minst mooie stukje. We gaan het zien.

De gids haalt ons op en stuurt ons naar een open busje, waarmee we dan toch nog echt iets heel moois gaan zien: de mangroven.
We rijden wel 20 minuten lang over het eiland en het blijkt dat alles wat we tot nu toe te zien krijgen, vergelijkbaar Is met wat ik al had gezien: viezigheid,  zeer slecht onderhouden begraafplaatsen, hopen fruitafval ( met bijbehorende geuren ), helemaal geen mooie natuur, droge stukken strand waarop veel zeewier ligt en dus onbruikbaar Is voor zonnen toeristen,   en een hele slecht begaanbare weg. Ik moet gewoon gaan staan om mijn rug te ontzien. We butsen door diepe gaten en schudden heen en weer.Maar uiteindelijk komen we bij de mangroven aan. Via een pad van pikzwarte modder, waarop wat bamboestokken zijn gelegd om het een beetje begaanbaar te maken,  lopen we naar de mangroven toe, ons vasthoudend aan wat bamboe die tegen de bomen zijn vastgemaakt om als soort van leuning te dienen. We stappen een aftands bootje en vertrekken. De man puntert onze boot tussen  de wortels door.die in het water groeien. Het Is best mooi, maar we verwachten toch nog wel wat meer te zien. Na 6 minuten ( !!!!),  begint de man zijn bootje te keren. "Uh...We gaan toch nog niet terug hè? ", vraag ik hem. 
Ja dus....." Wat?",....." We zitten net!"
Ik kan wel janken  !! Wat een teleurstelling Is deze dag zeg ! Werkelijk alles zit nu tegen.
Met tegenzin en zonder fooi te geven stappen we weer   uit het bootje.  Ik vraag de man waar nu eigenlijk dat paradijsje Is,  want ik heb er werkelijk nog niets van gezien.....Volgens de man Is Dreambeach dan toch écht the place to be.
Het is 20 minuten rijden en we zouden daar dan 30 minuten kunnen zijn voordat We klaar moeten zijn voor de terugreis naar Sanur.
We wagen het erop. 
We rijden wederom over zeer slecht begaanbare wegen en zijn nog steeds niet gecharmeerd van dit eilandje. Aangekomen op Dreambeach blijkt het een klein strandje te zijn met mooie lodges om zich heen.
En het zal er misschien mooi uit kunnen zien bij een stralende zo'n,  maar het doet nu wat grimmig aan. De golven zijn hoog en het water ziet er donker uit. De lucht Is donker en nog steeds zwaar bewolkt.
Er Is geen zonnestraaltje te zien.
Het geeft een sombere aanblik.
Er ligt ook geen kip op het strand. Regendruppeltjes vallen neer.....
We pakken nog net geen warme chocoldemelk met slagroom , maar een cola'tje  in het restaurant. Na 20 minuten stappen we  weer op om naar de boot te gaan die ons terug brengt naar Sanur.
Lonne en Daan gaan nu buiten boven op de boot zitten. Dat Was het meest avontuurlijke van deze dag. 
Door de wilde zee varen we terug.
Wat een deceptie .....
Deze dag mag geskipt worden uit onze vakantie. ...