Dag 9: Highlights

Bill is al enkele dagen niet fit. Gisterenmorgen had hij allerlei bultjes in zijn gezicht.  Hij was al eerder naar de dokter geweest, omdat hij zich grieperig voelde. Maar nu die bultjes erbij zijn gekomen....
Hij blijkt nu gestoken te zijn door één of ander insect in de jungle. Bill slaapt namelijk niet, net als wij , in een kamer met klamboe en zo.....hij sliep in een hutje net buiten onze logde. Daar was de hygiëne ver te zoeken en waarschijnlijk is hij daar gestoken. Toch best eng....wij zijn daar gelukkig aan ontkomen.

Hoewel we wel al een slachtoffer hebben van diarree.....maar met de nodige Loperamide lukt het ons toch om gewoon onze reis te doen zoals we wilden.

Om 6.30 uur rinkelt ons wekkertje weer. Ontbijtje, en wachten op de veerboot, die ons aan de kade bij het hotel komt oppikken. Tenminste...dat was de bedoeling.  De man op de boot schreeuwt ons al toe dat hij niet wil aanleggen, omdat het te ondiep is. Huh ???? We zijn hier toch ook afgezet ??
Wat nu ? We móeten toch echt met de boot van dit eiland af ! De eigenaresse biedt ons aan om ons naar de volgende aanlegsteiger te rijden. Dus...hup...alles in haar auto en we rijden zo snel mogelijk naar de volgende aanlegsteiger.
Daar ligt, gelukkig, de ferry nog op ons te wachten.. We lopen via een wankel trapje de boot op. Het is steil en krakkemikkig.  Als Bill op de ladder staat, schiet plotseling het laddertje van de kade en hij kan zich nog net op rijd vasthouden aan ons.
Nou, onze dag is net begonnen en er is al vanalles gebeurd .

We steken het meer over en stappen uit in Tingaradja.  Het heeft weer heel veel geregend vannacht en alles ziet er  vies uit. Zand ligt over de wegen en het vuilnis dat er altijd en overal ligt in de dorpjes  is verschoven door de overvloed aan water.
En tussen dat alles is even vrolijk een vrouw een dier ( !? ) in stukjes aan het hakken. Een soort van open-lucht-slagerij laten we zeggen.
Hoezo cultuurshockje....? Maar gek genoeg...het went echt.

We gaan de bergen weer in. Met uitzicht op het mooie Lake Toba.
Het weer is slecht. Het zwaar bewolkt en het is frisjes. We gaan naar het hoogste punt: Simarcerunjung. Het kan hier mooi zijn, maar nu ziet het er somber uit. We drinken op advies van Bill een glas warme gingerthee, een specialiteit van hier. Nou....ik lust eigenlijk normaal gesproken  toch wel alles, maar hier kreeg ik bijna spontaan braakneigingen van. 
Toen ik vroeg hoe deze gemaakt was bleek er: lemongras, kaneel, gember, anijs, speciale kruiden en peper (!)  In te zitten. De Pickwickvariant hiervan zou ik waarschijnlijk heerlijk vinden, maar ik denk dat deze thee  een week heeft getrokken.  Het ziet eruit als koffie en zelfs na 4 scheppen suiker krijg ik hem nog niet weg. Uch....

Nog even een waterval bekijken en door naar Berastagi. Daar bezoeken we een beroemde foodmarkt en kopen war aardbeien en tomaatjes.

De lunch bestaat uit nasi goreng met gefrituurde garnalen en gefrituurde kip.
We raken eraan gewend om zo te lunchen.

Na een kort ritje slaan we een zeer slechte weg in.we hobbelen met ons busje naar de volgende highlight: een exacte kopie van de tempel in Myanmar: De Taman Alam Lumbini tempel. De goudgele tempel doekt op en het verblindt je bijna. De omgeving valt totaal in het niet. Wat een prachtig gebouw !

We rijden verder en het wordt alsmaar donkerder; nog geen 5 minuten later valt het met bakken uit de hemel. Gelukkig zitten wij droog in ons busje....nou ja..gelukkig. zo blij zijn we er nou ook weer niet mee. Een beetje zo'n zou toch wel een keer lekker zijn.
De laatste highlight van vandaag wordt hét Indonesische bedevaartsoord Graha Maria Annai Velangkanni.  Het is eigenlijk een christelijke kerk, maar het gebouw is zo gebouwd dat het zowel een kerk is, als een moskee en een tempel. Alle gelovenzijn dus welkom. We ontmoeten, heel toevallig, ook nog de architect ervan. Het is een monnik, die toevallig ook net daar is.

Via de drukte van Medan rijden we dan toch eindelijk naar ons hotel. Het was allemaal prachtig om te zien, maar even niets doen is ook wel lekker. Rond 1i.00 uur komen we aan. Hier is een oase van rust. Wat een prachtig hotel. Het lijkt net alsof je weer in de jungle bent. En je bent maar net even aan het hectische leven ontsnapt. Het hotel wordt beheert door een Nederlandse man en sumatraanse vrouw. En dat zie je meteen. Het ziet er allemaal pico bello uit. Alles is op elkaar afgestemd en er hangt een serene sfeer. Lonne en Daan plonzen nog even in het prachtige zwembad. We vinden het heel jammer dat we hier maar 1 ( kort)  nachtje verblijven. Ons vliegtuig naar Bali vertrekt namelijk om 7.00 uur en we worden daarom al om 3.30 uur opgehaald. Op naar de zon zullen we maar zeggen. We hebben tot nu toe nog niet van zon  kunnen genieten, dus dat hopen we in ons volgende deel wel te kunnen doen.
Voor nu welterusten en tot in Bali !!!!